Wyjątkowe i niepowtarzalne spotkania; bezpośrednie rozmowy z uczestnikami – świadkami przełomowych wydarzeń najnowszej historii Polski
Danuta Mirosława Wałęsa
działaczka społeczna, pierwsza dama RP w latach 1990-1995, żona prezydenta RP Lecha Wałęsy; mama ośmiorga dzieci: Bogdana, Sławomira, Przemysława, Jarosława, Magdaleny, Anny, Marii Wiktorii i Brygidy; w Oslo (Norwegia) 10.12.1983 r., w imieniu męża, odebrała Pokojową Nagrodę Nobla; w ramach działalności społecznej dołączyła do rady fundatorów Fundacji Sprawni Inaczej, objęła funkcję honorowego prezesa gdańskiej Fundacji na Rzecz Rozwoju Kultury, została członkinią rad honorowych konkursów i organizacji społecznych; w 2011 r. ukazała się Jej autobiografia pt. Marzenia i tajemnice; w 2012 r. prezydent B. Komorowski odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za oddanie dla sprawy przemian demokratycznych w kraju, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej.
Bogdan Wałęsa
najstarszy syn Danuty i Lecha; świadek oraz uczestnik życia i działalności Lecha Wałęsy; w 1983 r. mając 13 lat, wraz z Mamą Danutą, odbierał w imieniu Ojca Lecha Wałęsy Pokojową Nagrodę Nobla w Oslo (Norwegia); absolwent Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, obecnie emerytowany oficer Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; Prezes Zarządu Fundacji Instytutu Lecha Wałęsy, Pełnomocnik Przewodniczącego Rady Fundacji Centrum Solidarności.
Jerzy Borowczak
działacz związkowy, polityk, poseł na Sejm III, VI, VII, VIII, IX, kadencji; w latach 1978-79 żołnierz polskiego kontyngentu sił UNDOF brał udział w misji stabilizacyjnej w Egipcie i na Wzgórzach Golan (odznaczony Medalem Pokoju przez Sekretarza Generalnego ONZ); od 1979 r. zatrudniony w Stoczni Gdańskiej; współpracownik Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża; w VIII.1980 r. zainicjował strajk; bliski współpracownik L. Wałęsy; po powołaniu NSZZ Solidarność został wiceprzewodniczącym komisji zakładowej związku SG; po wprowadzeniu stanu wojennego dyscyplinarnie zwolniony, pracował w gdańskiej Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych; w 1989 r. powrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej, zajął się działalnością związkową w ramach reaktywowanej NSZZ Solidarność (przewodniczący związku); był radnym Gdańska z ramienia PO; członkiem Rady Instytutu Lecha Wałęsy; prezesem Stoczniowego Klubu Sportowego Polonia Gdańsk; od 20-tu lat jest dyrektorem Fundacji Centrum Solidarności.
Władysław Frasyniuk
związkowiec, przedsiębiorca i polityk, działacz opozycji demokratycznej i więzień polityczny w PRL; przewodniczący Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna 1990-1991, Unii Wolności 2001-2005 oraz Partii Demokratycznej 2005-2006, poseł na Sejm I, II i III kadencji z ramienia UD i UW; w sierpniu 1980 r. był uczestnikiem strajku we wrocławskim MPK ; został członkiem NSZZ „Solidarność”, Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, Krajowej Komisji Porozumiewawczej i KK „Solidarności”, a także przewodniczącym zarządu związku Regionu Dolny Śląsk; po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął aresztowania; zaangażował się w tworzenie podziemnej „Solidarności”; został członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, która pełniła rolę kierownictwa podziemnych struktur związku; zatrzymany w październiku 1982 r., więziony w latach 1982-1984 oraz 1985-1986 (łącznie 3.5 roku); w 1989 r. uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”; w 1993 – członek Rady Fundatorów Międzynarodowej Fundacji „Wratislavia Cantans”; w 1993 – prezes Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci; w 1998 prezes sekcji bokserskiej Klubu Sportowego Gwardia Wrocław; w 1990 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 2006 r. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski; w 2016 r. – Kawaler Legii Honorowej; w 1995 r. otrzymał indywidualną nagrodę „Wielka Wrocławska”; w 1996 r. nagrodę Towarzystwa Polsko-Indyjskiego w Delhi; w 2011 r. tytuł honorowego obywatela Wrocławia; w 2013 r. nagrodę im. A. Wierzbickiego przyznawaną przez Konfederację Lewiatan; w 2014 r. otrzymał tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska; w filmie 80 milionów (2011) w rolę W. Frasyniuka wcielił się aktor Filip Bobek.
Jerzy Miotke
pochodzi z wielodzietnej rodziny kaszubskiej; w 1968 r. rozpoczął pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; przepracował tam 40 lat przechodząc szczeble kariery od elektromontera, technologa, projektanta, rzecznika patentowego do kierownika Wydz. Elektrycznego; w grudniu 1970 r. uczestniczył w protestach robotniczych; był świadkiem ataku milicji i wojska na zdążających do pracy stoczniowców; pod wpływem tych wydarzeń zaangażował się w działalność opozycyjną w gdyńskiej stoczni; brał udział w strajku w sierpniu 1980 r., był członkiem KZ NSZZ „Solidarność” w Stoczni im. Komuny Paryskiej, a po wprowadzeniu stanu wojennego działał w strukturach podziemnej Solidarności, za co w 1988 r. został pozbawiony pracy; w końcówce lat 90. utworzył wraz ze wspólnikami firmę, w której po likwidacji stoczni w 2008 r. znalazło zatrudnienie ponad 80 stoczniowców; w latach 90. zaangażował się w tworzenie Gdyńskiego Komitetu Obywatelskiego; od 1998 r. związany z samorządem, przez 16 lat aktywnie pracował na rzecz miasta jako radny, wiceprzewodniczący Rady Miasta oraz wiceprezydent Gdyni; w 2000 r. został członkiem gdyńskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego; za swoją działalność wyróżniony został wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej, kaszubskim wyróżnieniem Ormuzdowa Skra; od 2018 r. na emeryturze, mieszka w Gdyni.
PIOTR KAPCZYŃSKI
(Podziemna poligrafia)
już podczas studiów współpracownik Biura Interwencyjnego KSS KOR (wyjazdy z pomocą dla represjonowanych w Radomiu i Ursusie), działacz SKS; w 1978 r. pomagał przy organizowaniu wykładów TKN; 1978-1980 współpracownik WZZ Wybrzeża, drukarz i kolporter; w 1979 r. uczestnik manifestacji rocznicowych 11 Listopada i Grudnia ‘70 w Gdańsku; w 1980 r. inwigilowany przez SB, pobity do nieprzytomności przez nieznanych sprawców; współzałożyciel niezależnego gdańskiego wyd. Alternatywy; organizator zaopatrzenia drukarni strajkowej w materiały poligraficzne, dostarczał delegatom MKS publikacje wydawane poza stocznią, tłumacz w kontaktach z dziennikarzami zagranicznymi. 1979-1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Gdańsku w ramach SOR krypt. Student-II; 1983-1989 przez Inspektorat 2 WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Ścigany. Przebywał w ukryciu w latach 1981-1984; współorganizator podziemnej poligrafii w reg. gdańskim; wydawca, redaktor, drukarz, kolporter ulotek podziemnej „S” (sygnowanych literą „A” i „Z”), pism podziemnych: „Niezależny Serwis Informacyjny «A»” i „Gdańsk”; działalność wydawniczą prowadził do 1988 r.; 1983-1989 członek redakcji „Przeglądu Politycznego”; aresztowany w 1985-1986 i przetrzymywany bez wyroku w AŚ w Gdańsku, zwolniony na mocy amnestii; w 1985 r. zatrudniony w zakładzie dezynsekcji i deratyzacji, 1986-1990 w Spółdz. Pracy Świetlik. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
podcast „Co robię ja – wiem ja, a później najwięcej wie bezpieka”